Φλεύς

και Φλέος, ὁ, Α

επίθετο τού Διονύσου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Προσωνυμία τού Διονύσου η οποία απαντά με ποικιλία μορφών (πρβλ. Φλέος, Φλεῖος, Φλιοῦς, Φλεών, Φεύς) και πρέπει να συνδεθεί με την οικογένεια τών φλέω* «είμαι γεμάτος χυμό, είμαι πλήρης», φλόος «άνθηση», φλύω* «αναβλύζω, ξεχειλίζω», λόγω τής φύσεως τού Διονύσου ως θεού τής βλάστησης, τής αφθονίας].